"ΟΝΕΙΡΑ"

Ονειρεύομαι να....


σας αφήνω λίγο χρόνο για σκέψη....

τι ονειρεύεσαι?

Υπάρχουν όνειρα στη ζωή σου που δεν έχουν σχέση με υλικά αγαθά?

Μήπως τα ίδια μας τα όνειρα μας "κοιμίζουν"?

Μας βάζουν σε μια διαδικασία κυνηγητού για μεγαλύτερο σπίτι, πιο γρήγορο αυτοκίνητο, άλλο ένα πτυχίο και όλα αυτά μας βυθίζουν σ' ένα ανελέητο κυνηγητό δουλειάς, άγχους και κυρίως δυστυχίας.

Όταν ξυπνήσουμε, κάπου στη δύση των χρόνων που μας πιστώνει αυτή η ζωή, θα πλησιάσουμε τον πανάκριβο καθρέπτη μας κι εκείνος θα έχει μόνο ρυτίδες να μας δείξει.

Ξοδεύουμε τη ζωή μας τρέχοντας πίσω από ΠΟΛΛΑ δύσκολα και μερικές φορές ανέφικτα όνειρα. Κι εκείνα πάντα τρέχουν πιο γρήγορα. Τα όνειρά μας τρέχουν με τον πληθωρισμό και εμείς με τις αυξήσεις των καταθετικών επιτοκίων. ΑΝΙΣΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, και δεν είναι καν από τις περιπτώσεις που αξίζει να πει κανείς "είναι το παιχνίδι που μετράει".

"Ποιότητα ζωής" θα μου πεις. Μήπως....λέω.... μήπως?... η ποιότητα κρυβόταν στη ζωή που έκαναν πριν έναν αιώνα όταν στο τραπέζι είχαν τα απαραίτητα και μετά το τραπέζι έστηναν γλέντι "τρικούβερτο"? Και μετά το γλέντι ο ύπνος ήταν ήρεμος και τα όνειρα είχαν ουρανό και θάλασσα και πουλιά και μελωδίες!

"The most pitiful among men is he who turns his dreams into silver and gold" Kahlil Gibran

(μετάφραση) "Είναι για λύπηση ο άνθρωπος που μετατρέπει τα όνειρά του σε ασήμι και χρυσό"

Αγάπη..... στον αόριστο?

Αγάπη-ΣΑ….. Αόριστος χρόνος του ρήματος «αγαπώ». Φιλοσοφημένη απόφαση ή παράλειψη των ειδικών? Πως μπορεί να υπάρχει αόριστος χρόνος? Αγαπώ και θα αγαπώ. Πως γίνεται να ξεριζωθεί μια αγάπη και το συναίσθημα να αποτελέσει παρελθόν? Δεν την κουβαλάμε παντοτινά σε μια μικρή, κρυφή γωνίτσα της καρδιάς?
Η μοναδική έκφραση που μπορώ να θεωρήσω σωστή είναι: «έκανα λάθος, δεν αγάπησα», διότι ΑΝ ΑΓΑΠΗΣΕΣ, το συναίσθημα που γεννήθηκε υπάρχει ακόμα κι όσο υπάρχεις θα υπάρχει.

ΤΗ ΖΩΗ ΕΓΩ ΤΗ ΒΛΕΠΩ

Στίχοι: Θάνος Σοφός
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Ερμηνεία: Στράτος Διονυσίου

Όταν μ’ αγκαλιάζεις, πάψε να μιλάς.
Τι ναι η ζωή, μη με ρωτάς.

Τη ζωή εγώ τη βλέπω ένα λάθος, ένα ψέμα.
Ένα όνειρο που φεύγει, μια ...σκιά.
Τη ζωή εγώ τη βλέπω μέσα στο δικό σου βλέμμα,
σαν τραγούδι, σαν ελπίδα, σαν κρυφή παρηγοριά.

Είσαι ένα κομμάτι, από τη ζωή.
Είσαι εσύ, η ίδια η ζωή.

Τη ζωή εγώ τη βλέπω ένα λάθος, ένα ψέμα.
Ένα όνειρο που φεύγει, μια ...σκιά.
Τη ζωή εγώ τη βλέπω μέσα στο δικό σου βλέμμα,
σαν τραγούδι, σαν ελπίδα, σαν κρυφή παρηγοριά.

**** **** **** ****
Η ζωή είναι ένα τραγούδι, μια ελπίδα, παρηγοριά. Αρκεί να τη δούμε μέσα από τις ομορφιές που μας χαρίζει. Ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα λουλούδι σε κάποιο μπαλκόνι, ο ήχος της βροχής, μια αχτίδα ήλιου, το κρύο που σε αναγκάζει να τυλιχτείς και ν' αγκαλιάσεις το κορμί σου.

Οι καθημερινές μικρές στιγμές ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ!

Ένα μικρό κομμάτι ζωής στη ζωή μας, με κάθε ευκαιρία, και θα φτιάξουμε το παζλ της ομορφιάς. Και να θυμάστε.... η ποιότητα της καθημερινότητας δεν διαφέρει από την ποιότητα στα ρούχα ή στο φαγητό. Όταν συνηθίσουμε να απολαμβάνουμε "ποιοτικές στιγμές" θα μάθουμε να τις αναζητάμε στην καθημερινότητά μας.

Καλημέρα! Καλό μήνα! Σ' αγαπώ!

ΑΓΑΠΗ! Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω το μήνα με πιο όμορφη, πιο γλυκιά λέξη. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! Με αγάπη, χαμόγελο και με μια προσπάθεια να μάθουμε να λέμε «Σ’ αγαπάω». Δεν είναι ντροπή. Δεν είναι κακό.
Η καρδιά του ανθρώπου δεν περιορίζεται σε τετραγωνικά μέτρα για να χωράει μία, δύο αγάπες. Χωράει όσες αγάπες χωράνε στην καρδιά του καθενός.
Η αγάπη δεν έχει υλική υπόσταση για να είναι «ιδιόκτητο» αγαθό. Σκεφτείτε για πόσους ανθρώπους αυτό που νιώθετε θα το λέγατε αγάπη. Αγάπη είναι όταν νοιάζεσαι να είναι ο άλλος καλά. Αγάπη είναι όταν η συντροφιά κάποιου μας «γεμίζει». Αγάπη είναι όταν η σκέψη κάποιου μας φέρνει στα χείλη ένα γλυκό χαμόγελο.
Αγαπώ τα παιδιά μου, τον άντρα μου, κάποιους φίλους και φίλες, κάποιους συγγενείς, αγαπώ και μια γειτόνισσά μου, αγαπώ και κάποιους φίλους των παιδιών μου, μερικούς γονείς των φίλων των παιδιών μου, και έναν υπέροχο, γλυκό γεράκο που μένει στη διπλανή πολυκατοικία.
Δεν θα μπορούσα, τώρα, να μετρήσω πόσους ανθρώπους αγαπώ. Σας λέω με σιγουριά όμως πως είναι αρκετοί και η αγάπη μου προς τον καθένα έχει μια ξεχωριστή μορφή. Τα κοινά συναισθήματα είναι τα ίδια. Νοιάζομαι, μ’ αρέσει η συντροφιά τους, νιώθω όμορφα κοντά τους, χαμογελώ και χαίρομαι όταν τους σκέφτομαι και όταν τους βλέπω.
Παρατηρείστε στην επόμενη αμερικάνικη ταινία που θα δείτε πόσο απλά λένε “I love you” στην καθημερινότητα. Τι όμορφο!

*** *** *** *** ***

Μάνα, ξαδέλφη, αδελφή
και έρωτες μεγάλοι
αλυσίδα η ζωή,
που κρίκοι δεν χωράνε άλλοι.

Αφήσαμε κάποιους μικρούς,
στενόμυαλους στ’ αλήθεια
να κουμαντάρουν το μυαλό
και έγινε συνήθεια.

Κι εκείνο το έρμο σ’ αγαπώ
το πιάσανε στα χείλη
άνθρωποι δειλοί, σκληροί
και το καναν ρεζίλι.

Θύματα εγώ κι εσύ του κόσμου του μικρού
έφτιαξε περιθώρια στα μέτρα του μυαλού.

Δες, κάποιοι κρίκοι δάκρυσαν
που έμειναν απ’ έξω
παράπονο βουβό
η αλυσίδα της καρδιάς
και το βαρύ λουκέτο.