Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Καλημέρα! Καλό μήνα! Σ' αγαπώ!


ΑΓΑΠΗ! Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω το μήνα με πιο όμορφη, πιο γλυκιά λέξη. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! Με αγάπη, χαμόγελο και με μια προσπάθεια να μάθουμε να λέμε «Σ’ αγαπάω». Δεν είναι ντροπή. Δεν είναι κακό.
Η καρδιά του ανθρώπου δεν περιορίζεται σε τετραγωνικά μέτρα για να χωράει μία, δύο αγάπες. Χωράει όσες αγάπες χωράνε στην καρδιά του καθενός.
Η αγάπη δεν έχει υλική υπόσταση για να είναι «ιδιόκτητο» αγαθό. Σκεφτείτε για πόσους ανθρώπους αυτό που νιώθετε θα το λέγατε αγάπη. Αγάπη είναι όταν νοιάζεσαι να είναι ο άλλος καλά. Αγάπη είναι όταν η συντροφιά κάποιου μας «γεμίζει». Αγάπη είναι όταν η σκέψη κάποιου μας φέρνει στα χείλη ένα γλυκό χαμόγελο.
Αγαπώ τα παιδιά μου, τον άντρα μου, κάποιους φίλους και φίλες, κάποιους συγγενείς, αγαπώ και μια γειτόνισσά μου, αγαπώ και κάποιους φίλους των παιδιών μου, μερικούς γονείς των φίλων των παιδιών μου, και έναν υπέροχο, γλυκό γεράκο που μένει στη διπλανή πολυκατοικία.
Δεν θα μπορούσα, τώρα, να μετρήσω πόσους ανθρώπους αγαπώ. Σας λέω με σιγουριά όμως πως είναι αρκετοί και η αγάπη μου προς τον καθένα έχει μια ξεχωριστή μορφή. Τα κοινά συναισθήματα είναι τα ίδια. Νοιάζομαι, μ’ αρέσει η συντροφιά τους, νιώθω όμορφα κοντά τους, χαμογελώ και χαίρομαι όταν τους σκέφτομαι και όταν τους βλέπω.
Παρατηρείστε στην επόμενη αμερικάνικη ταινία που θα δείτε πόσο απλά λένε “I love you” στην καθημερινότητα. Τι όμορφο!

*** *** *** *** ***

Μάνα, ξαδέλφη, αδελφή
και έρωτες μεγάλοι
αλυσίδα η ζωή,
που κρίκοι δεν χωράνε άλλοι.

Αφήσαμε κάποιους μικρούς,
στενόμυαλους στ’ αλήθεια
να κουμαντάρουν το μυαλό
και έγινε συνήθεια.

Κι εκείνο το έρμο σ’ αγαπώ
το πιάσανε στα χείλη
άνθρωποι δειλοί, σκληροί
και το καναν ρεζίλι.

Θύματα εγώ κι εσύ του κόσμου του μικρού
έφτιαξε περιθώρια στα μέτρα του μυαλού.

Δες, κάποιοι κρίκοι δάκρυσαν
που έμειναν απ’ έξω
παράπονο βουβό
η αλυσίδα της καρδιάς
και το βαρύ λουκέτο.