Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Διαδυκτιακές σχέσεις


Τι πιο καθημερινό από το ιντερνετ!
Φυσικά και είναι και υπάρχει και έχει και το ρόλο του στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Το ίδιο και οι «ιντερνετικές» σχέσεις. Ως η προσομοίωση της ζωής που όντως είναι, υπάρχουν και στο ιντερνετ γνωστοί, φίλοι, εγκάρδιοι φίλοι και πολλές φορές έρωτες και εραστές.
Και γιατί να μην είναι έτσι? «Μιλάμε» με ανθρώπους και όχι με τα πλήκτρα. Ανθρώπους που έχουν σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς και χαρές, όλα αληθινά και «ολοζώντανα» όσο και τα δικά μας. Οι σχέσεις των ανθρώπων δημιουργούνται από το μέσα μας και όχι από το σώμα, άρα μια χαρά φυσιολογικό ακούγεται.
Μήπως όμως είναι σκόπιμο και χρήσιμο να έχουμε κατά νου ότι σε αυτές τις σχέσεις πρέπει να προσθέτουμε συνθετικό “cyber”?
Μόνο και μόνο για ένα λόγο. Μας λείπει ένα σημαντικό στοιχείο του άλλου πίσω από την οθόνη. Τα μάτια….. Τα μάτια που είναι ο καθρέπτης της ψυχής, των συναισθημάτων και της ειλικρίνειας.
Δεν θέλω να χαλάσω τίποτα από αυτά που έχετε μέσα σας για κάποιες διαδυκτιακές γνωριμίες. Κάθε άλλο, πιστεύω στην «αύρα» των ανθρώπων και εμπιστεύομαι το ένστικτο. Άλλος ένας, σπουδαιότερος ίσως, λόγος που δεν θα τολμούσα να «σας το χαλάσω» είναι πως κι εγώ έχω έντονα συναισθήματα για κάποιες «μορφές» που έχω γνωρίσει σ’ αυτήν τη «μικροκοινωνία».
Νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα «αγάπης» (η οποία έχει πολλές μορφές και είναι πολύ παρεξηγημένη λέξη, αλλά αυτό θα το «αγγίξω» άλλη φορά) όσο και κάποια δυνατά χτυπήματα που έχω «βιώσει» με όλη τους την ένταση από τους «δήθεν» που «τριγυρίζουν» στα στέκια του ιντερνετ.

Στέκομαι εδώ ανάμεσά σας, σας κοιτώ
σας κοιτώ, σας τραγουδάω, σας γελώ,
σας γελώ απ’ την καρδιά μου
δεν ξέρω ψέματα να πω.
Μα έρχονται στιγμές που μέσα μου τρομάζω,
Ποιοι είν’ αυτοί που γύρω μου
φίλοι πως είναι μου φωνάζουν?
Αν είσαι φίλος, φίλε μου
βγάλε τη μάσκα να σε δω
η μάσκα με τρομάζει.
Τι κι αν είναι λαμπερή
πολύχρωμη, φανταχτερή
τα μάτια σου μου κρύβει.
Σ’ ευχαριστώ, να σαι καλά
την έβγαλες, σιμώνεις
απλώνεις και το χέρι σου
έλα, να το δικό μου.
Μα …..
Τι είν’ αυτό που με πονά?.....
Το μάγουλο γυρίζω.
Χτύπα, για να εκτονωθείς.
Φίλος δεν είσαι? Δε γογγύζω.
Χτύπα, αλλά μη μου μιλάς,
μόνο τα λόγια τα πικρά
με κάνουν να δακρύζω.

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρία. Ίσως δε θα 'πρεπε να δίνουμε τόση βάση στη συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας, που μπορεί να παρέλθει σύντομα. Το ζητούμενο είναι να επικοινωνούμε πραγματικά κατά το δυνατόν. Κατ' τ' άλλα συμφωνώ με όσα γράφεις και θέλω να τονίσω ότι η ευκολία του μέσου (και γενικά της ψηφιακής πλατφόρμας) σε συνδυασμό με την πολιτική των εταιριών να αλλάζουν συνέχεια τα πάντα έχει οδηγήσει σε ευτελισμό της πληροφορίας και σταδιακά σε κίνδυνο εξαφάνισης του πολιτισμού μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να μην δίνουμε τόση βάση. Σκέψου.. εγώ, προσωπικά, θα το έλεγα αχαριστία εκ μέρους μου αν δεν "ευγνωμονούσα" αυτό το μέσο επικοινωνίας για κάποιες γνωριμίες, μία εκ των οποίων, ειλικρινέστατα, ειναι και η δική μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή